Friday, October 26, 2007

ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΣΑΣ



Συνεχίζοντας την πολύτιμη σειρά «άξίων διδαγμάτων ζωής», η everydaygeorgia σας συμβουλεύει για το πώς να γίνεται πιό περιζήτητοι στις παρέες, πιό μυστηριώδεις και πιο θελκτικοί τύποι σε αυτή την κοινωνία των πολλών όπου ζούμε.

Βήμα πρώτο: Βρείτε ένα ανόητο και ασήμαντο λόγο για να μελαγχολήσετε και να μαυρίσετε τα κέφια σας. ΠΡΟΣΟΧΗ: είναι απαραίτητο αυτός ο λόγος να είναι ανόητος και ασήμαντος. Εάν είναι βάσιμος και σημαντικός, τότε δεν έχετε τις μαύρες σας, αλλά πραγματικά μπλεξίματα, οπότε σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες, αλλά νηφάλια και ώριμα να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα. Εάν δεν είσαστε από αυτούς τους τύπους που αντιμετωπίζουν νηφάλια και ώριμα τα πράγματα, πάλι μην ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες, αλλά περιμένετε υπομονετικά το κεφάλαιο «Πώς να κάνετε ότι το πρόβλημα δεν είναι εκεί» αυτής της σειράς οδηγών.

Βήμα δεύτερο: Αγοράστε ένα πακέτο Γκολουάζ κόκκινα και ένα μπουκάλι φτηνό ουίσκι.

Βήμα τρίτο: Πέστε σε μελαγχολία. Να κοιτάτε έξω από το παράθυρο με βλέμμα απλανές τα γκρίζα σύννεφα (εάν είναι χειμώνας) ή τη θολή ακτογραμμή (εάν είναι καλοκαίρι). Εάν το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεστε δεν έχει παράθυρο, ή δεν βρεθείτε σε κάποια παραλία το καλοκαίρι, αγοράστε μια ανάλογη αφίσα και κολλήστε την στον απέναντι τοίχο. Την ώρα που θα ρίχνετε τα απλανή σας βλέμματα, έχετε τις ακόλουθες δυνατότητες (προτείνεται ο συνδυασμός τουλάχιστον δύο από αυτές) : Να μασουλάτε την άκρη του μολυβιού σας αφηρημένα (ΠΡΟΣΟΧΗ: εάν δουλεύετε σε κάποια δημόσια υπηρεσία και δεν είστε σίγουρος ποιός βρωμιάρης είχε στα χέρια του το μολύβι σας πριν από εσάς, μασουλήστε τα νύχια σας). Να ανακατεύετε τον καφέ με το κουταλάκι (ή το καλαμάκι, τηρουμένων των αναλογιών) τουλάχιστον για τρία τέταρτα πρίν από κάθε γουλιά. ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ: Ποτέ μην αφήνετε αναστεναγμούς ικανοποίησης μετά την κατάποση του καφέ (τύπου: «ΑΑΑΑΑ...Αυτός είναι καφές.» Θυμηθήτε, έχετε τις μαύρες σας και τίποτα δεν μπορεί να σας φέρει τη χαρά). Όταν κάποιος σας βάζει να κάνετε κάποια αγκαρία να την δέχεστε με αδιάφορο σήκωμα των ώμων και ένα ψιθυριστό «τί πειράζει, αφού όλα είναι σκατά έτσι κι αλλιώς...». Αν σας ζητούν την άποψη για κάποιο θέμα να μην τη δίνετε. Αν σας ρωτούν γιατί δεν συμμετέχετε στη συζήτηση να απαντάτε «Δεν έχει νόημα. Ό,τι και να πιστεύω δεν έχει απολύτως κανένα νόημα» . Να αναστενάζετε πολύ (αυτό το μαντεύατε και μόνοι σας!!!). Να μην έχετε καμμία όρεξη για σεξ, ακόμα και αν έχετε, αν με καταλαβαίνετε. Να κλείνετε τα τηλέφωνα στους φίλους πάντα πολύ απότομα. Όταν χτυπούν, να τα σηκώνετε με ένα ξεψυχισμένο – βαριεστημένο «ναί;», συνοδευόμενο από ξεψυχισμένο – βαριεστημένο σήκωμα φρυδιών και σούφρωμα χειλιών. Αυτό δεν θα το βλέπει αυτός που σας παίρνει τηλέφωνο, αλλά κάνει τρελό εφέ στους γύρω σας που σας είχαν για μελαγχολικό ήδη από τη φάση με την αφίσα.

Βήμα τέταρτο: Κατεβάστε από το ίντερνετ τα ακόλουθα τραγούδια: 1. Empty Rooms– Gary Moore 2. Everybody has to learn sometimes – Beck 3. Kay Lee – Marillion 4. Lover, you should have come over – Jeff Buckley 5. Poor man’s moody blues – Barclay James Harvest 6. Harder now that it’s over – Ryan Adams και για πιό hardcore καταστάσεις το Lady του Lionel Richie ή μια καλή συλλογή με ροκ μπαλάντες και φτιάξτε ένα cd με τίτλο «Νοέμβριος 1994», ακόμα και αν είναι ντάλα Ιούλιος του 2010. Να το ακούτε παντού, στο αυτοκίνητο, στο mp3, στο σπίτι, την ώρα που τρώτε, πάτε να κοιμηθείτε ή κάνετε μπάνιο. Να παρατάτε ό,τι πηγαίνατε να κάνετε και να κλαίτε γοερά σε κάθε εισαγωγή των ανωτέρω κομματιών ή να ανάβετε ένα Γκολουάζ ρουφώντας βαθιά τον καπνό, μέχρι ο καλλιτέχνης να τελειώσει το πρώτο κουπλέ. Αφού ανάψετε το εν λόγω Γκολουάζ, να πετάτε τον αναπτήρα μακρυά πάνω στο τραπέζι με στυλ « πώωωω ρε π****τη, που με πήγε τώρα αυτή η κομματάρα». Χαστουκίστε όποιον από το περιβάλλον σας προτείνει να βγάλετε το cd αυτό προκειμένου να βάλετε «κάτι άλλο, ίσως πιό χαρούμενο» στο cd player.

Βήμα πέμπτο: Να βγαίνετε με τους φίλους σας, αλλά να είστε ο πιο μίζερος της παρέας, ο «τραβάτε με κι ας κλαίω» . Να ακούτε αυτό που σας λένε με σαράντα δευτερόλεπτα καθυστέρηση («συγγνώμη, δεν πρόσεχα, τι;» με βαριεστημένο ύφος), να παίρνετε αγκαλιά το ποτήρι σας και να λουφάζετε στην άκρη του τραπεζιού. Να μην δίνετε σημασία στα τρανταχτά γέλια της παρέας, να ξεφυσάτε δυσαρεστημένος, να ειρωνεύεστε το σερβιτόρο και να ξεχνάτε το κινητό σας πίσω. Να αφήνετε να σας ξεφεύγουν πικρόχολα σχόλια τύπου «τα πάντα είναι μάταια, είστε όλοι ανόητοι και οι πάγοι λιώνουν έτσι κι αλλιώς». ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν το παρακάνετε με το παρόν βήμα σύντομα δεν θα έχετε φίλους, και θα αποκτήσετε ένα Πραγματικό Πρόβλημα™ (οπότε βλ. αρχή αυτού του οδηγού), πράγμα το οποίο δεν συνιστώ. Πάντα να έχετε μικρές αναλαμπές από τη μαυρίλα, για να μπερδεύετε τους φίλους σας και να ξαναθυμούνται τον αρχικό λόγο που σας έκανε συμπαθή σε αυτούς. Όταν διαπιστώσετε ότι τη σκαπουλάρατε, ακολουθήστε από την αρχή το βήμα πέμπτο.

Βήμα έκτο: Πιείτε το ουίσκι, καπνίστε τα Γκολουάζ. Επαναλάβατε, εάν χρειαστεί.

Βήμα έβδομο: Ελάτε σε επαφή με φίλους από το δημοτικό/γυμνάσιο. Ανρθώπους, γενικότερα, που σας έχουν ζήσει στα πιο χαζοχαρούμενά σας. Όταν θα κλείσετε ραντεβού για καφέ, εμφανιστείτε με μαύρα ρούχα και άλουστα μαλλιά. Όταν σας ρωτήσουν τί τρέχει απαντήστε λακωνικά «έχω τις μαύρες μου», παραγγέλνοντας ένα ουίσκι (ακόμα και αν είναι 11 η ώρα μιας Τετάρτης ) και αφήστε την κοινωνική αλυσίδα να κάνει τη δουλειά της. Σύντομα όλοι θα έχουν μάθει ότι είστε μυστήριος, μελαγχολικός και θελκτικός. Ένα ένα τα γκομενάκια που ούτε στα όνειρά σας δεν θα ρίχνατε σε άλλες εποχές θα αρχίσουν να σας τηλεφωνούν, ελπίζοντας να σας «βγάλουν από αυτό το προσωπικό λούκι το οποίο περνάτε».

Βήμα όγδοο: Αναδυθείτε από τη μελαγχολία. Λουστείτε, βάλτε κάτι χρωματιστό, πετάξτε τις άδειες μπουκάλες ουίσκι, βουρτσίστε τα δόντια σας και αρωματιστείτε. Πείτε ανέκδοτα και κάνετε σεξ (ποτέ συγχρόνως). Μιλήστε για την επαναποκτηθείσα όρεξη για ζωή.Αν είστε γυναίκα, πείτε ότι περιμένατε περίοδο, αν είστε άντρας μην πείτε τίποτα (έξτρα πόντοι για την ανεξήγητη μαυρίλα)

Βήμα ένατο: Ξεκρεμάστε την αφίσα του τρίτου βήματος από τον τοίχο. Αγοράστε PIRALVEX αν το μάσημα του μολυβιού σας προκάλεσε αύτρες. Στείλτε ευχαριστήριο μέιλ στην everydaygeorgia.

14 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Το εκανα παλιοτερα για αλλο λογο και δεν επιασε...
Μηπως ειναι μιζεροι και οι υπολοιποι στην παρεα;;;;;

kruemelmonster_schreibt said...

tin psyxalanisi tin skeftikes pote???

Anonymous said...

Σαν - περίπου - ένας από αυτούς που περιγράφεις στο βήμα 7, έχω να πω ότι το Kay Lee – Marillion κανόνικα δεν έχει σχέση με κάποιο ξάδερφο του Bruce Lee, μιας και το τραγούδι γράφεται Kayleigh. Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε το [1].

[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Kayleigh

everydaygeorgia said...

Ναι, ναι!

Το πιστεύεις ότι όταν έγραφα αυτό το φανταστικά χρήσιμο ποστ άφησα τον τίτλο του συγκεκριμένου τραγουδιού πρόχειρα έτσι για να το ψάξω αργότερα στο γκούγκλ και να δω πώς γράφεται σωστά. Να λοιπόν, που το ξέχασα...

Ευχαριστώ για την διόρθωση γκικ!

Anonymous said...

αγαπητή everydaygeorgia
αν διαβάζεις αυτό το σχόλιο σημαίνει ότι είσαι on line, άρα έχεις την ευκαιρία να μου στείλεις τις φωτογραφίες που περιμένω!

Anonymous said...

gia sou everyday georgia! to sxolio mou den exei sxesi me to empneusmeno keimeno sou peri goiteias kai maurilas. Ithela mono na sou pw oti mou aresei polu i foto pou exeis anartisei sto blog sou. Afti i vivliothiki sto fonto mou einai exairetika oikeia... filakia

Anonymous said...

Ημερολόγιο καταστρώματος: 22-8-2008

"26 Οκτωβρίου 2007...".
Έπεσα πάνω σε ένα blog που με τα χρονολογικά κριτήρια του διαδικτύου, θα μπορούσε να είναι το εγκαταλελειμμένο πια λείψανο ενός πλοίου που το δίχως άλλο μετέφερε ομορφιές μέσα από εκατοντάδες μίλια ψυχρών δικτυακών καλωδίων.
Υπάρχει άραγε ακόμα κάτι ζωντανό μέσα σε αυτό το σπάνιας ιδιοσυγκρασίας εύρημα της διαδικτυακής αρχαιολογίας;

everydaygeorgia said...

Τα λόγια σου με μελαγχόλησαν. Καθημερινά μετανοιώνω που εγκατέλειψα το πλοίο. Πότε πότε σκέφτομαι να ξαναμπαρκάρω, αλλά γιατί δεν το κάνω ;

Σε κάθε περίπτωση, μου έδωσες ένα κίνητρο, αν μη τί άλλο, να ασχοληθώ πιο έντονα με το χάρτινο αδερφάκι αυτού του μπλόγκ.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια και στέι τιούντ για εξέλίξεις!

Anonymous said...

Ημερολόγιο καταστρώματος: 25-8-2008

Οι άντρες είναι κουρασμένοι.Ξέρω πως η μακροχρόνια συντροφιά με την αιώνια μονοτονία του γαλάζιου μπορεί να προκαλέσει παραισθήσεις αλλά είμαι αρκετά σίγουρος πως άκουσα κάτι. Μια φωνή σαν από πηγάδι, σαν κάτι απόκοσμο αλλά και οικείο ταυτόχρονα, σα να θέλει τούτο δω το όμορφο κουφάρι πλοίου να υπογραμμίσει την παρουσία του στον κόσμο τρομοκρατώντας μας άθελά του με τα απομεινάρια της ψυχής του μετουσιωμένα σε φωνή να ζητούν να φέρουμε ξανά στο φως κάθε κατάστρωμα και κάθε ερημωμένη καμπίνα του.
Νομίζω πως δε θα πω τίποτα στους άντρες. Όλοι δείχνουν να φέρουν ήδη αρκετό φορτίο, τα φαντάσματα του δικού τους παρελθόντος.
Άρχισε να νυχτώνει. Αύριο λογικά θα σαλπάρουμε. Νομίζω ότι το φως της επόμενης ημέρας θα αργήσει πολύ να σκορπίσει το άρωμα αυτής της νύχτας. Και πως κάποιο σταυροδρόμι του χρόνου από τώρα γελάει με την αδυναμία μας να προβλέψουμε ότι θα μας φιλοξενήσει.

Anonymous said...

kalispera

Anonymous said...

καλησπερα (δοκιμες κανω)..εχω φτιαξει σελιδα αλλα κατι δεν παει καλα ..

Anonymous said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

λοιπον , γραφεις πολυ ωραια εισαι καλιεργημενο ατομο γοητευτικο και εξυπνο

Anonymous said...

καλημερα